ولایت علی بن ابیطالب...

شیعه در سنت پیامبر

رسـول خـدا(ص ) مـکـرر دربـاره ((شـیعه )) سخن گفته وهر بار ثابت کرده است که پیروان على رسـتـگـاران اند زیرا پیروى از حق کرده ویاریش نمودند واز باطل دورى جسته وخوارش ساختند وهمچنین ثابت کرده است که شیعیان على , شیعیان پیامبرند ما در اینجا بسنده مى کنیم به حدیثى که ابن حجر در ((الصواعق المحرقه )) ودیگر علماى اهل سنت در کتابهایشان نقل کرده اند.
رسول خدا(ص ) به على فرمود ((آیـا خـشـنـود نـیستى که تو وحسن وحسین همراه من دربهشت هستید وذریه ما پشت سرمان وزنهایمان پشت سر ذریه ها وشیعیانمان به طرف راست وچپ ما قراردارند))
وچندین بار رسول خدا از على وشیعیانش یاد برد وفرمود ((به خدایى که جانم در دست اواست سوگند, این وشیعیانش روز قیامت رستگاران اند))
واین طبیعى است که رسول خدا(ص ) پیروان حق را یاد آور شودونشانه اى براى آنان معرفى کند که در تمام دوران ها شناخته شوند تامسلمانان بتوانند از حقیقت پنهانى , پرده بردارند واز نزدیکترین راه هابه آن راه یابند.

بـه خـاطـر همین تذکرهاى مکرر رسول خدا(ص ) بود که گروهى از بزرگان اصحاب , مشهور به تشیع وپیروى از على بن ابى طالب , پس از وفات رسول خدا شدند, از جمله : سلمان فارسى , ابوذر غفارى ,عماربن یاسر, حذیفه بن یمان ومقداد بن اسود, تا آنجا که واژه شیعه ,لقب اینان شد, چنانکه دکـتـر مـصـطفى شیبى در کتابش ((الصلة بین التصوف والتشیع )) وهمچنین ابو حاتم در کتاب ((الزینه )) یاد آور شده اندابو حاتم مى گوید ((کـمترین اسمى که براى یک مذهب در اسلام پیدا شد,شیعه است واین لقب گروهى از اصحاب بود مانند ابوذر غفارى ,عماربن یاسر, سلمان فارسى ومقداد بن اسود)).

وبـدینسان ثابت مى شود اشتباه مستشرقین وبرخى پژوهشگران مسلمان که از آنان تبعیت کردند, در ایـنـکه پدیده تشیع , یک پدیده سیاسى بوده که اوضاع سیاسى , پس از شهادت امام حسین (ع ), آن راایجاد کرده است .
وهـمـچـنـین ثابت مى شود نادانى دشمنانى که پدیده تشیع را به ایرانیان وابسته مى دانند, چرا که اینان از جهل وتعصب خود, پرده برداشتند.
چـگـونه پژوهشگران تفسیر مى کنند, تشیع اصحاب به امام على در زندگانیش واینکه کوفه مرکز شیعیان در جنگ جمل وجنگ صفین در آغاز اسلام بوده است ؟.
وچگونه این دشمنان مغرض تفسیر مى کنند پیدایش دولتهاى شیعه در کشورهاى عربى در شمال آفـریـقـا مـانـنـد مـغـرب (مـراکـش )وتـونـس ودر مـشرق مانند مصر وحلب قبل از آنکه ایران , تشیع رابشناسد زیرا دولت ادریسى ها در مغرب در قرن دوم هجرى ودولت فاطمى ها در تونس در پـایان قرن سوم هجرى وحکومت فاطمى ها درمصر در اواسط قرن سوم هجرى ودولت حمدانیان شـیـعه در حلب (سوریا) در عراق در قرن چهارم هجرى بوده است در حالى که دولت صفوى ها در ایـران در قرن دهم هجرى بوده است پس اشتباه بزرگى است که برخى مى خواهند آغاز تشیع را از ایرانیان بدانند.
بیشتر علماوامامان اهل سنت , ایرانى بوده اند ونـه تـنـهـا شـیعه نبوده بلکه تعصب شدیدى ضد شیعه وشیعیان ابراز داشته اند کافى است بدانیم بـزرگترین مفسر آنها که زمخشرى است ایرانى مى باشد وبزرگترین محدثین آنهابخارى ومسلم , فـارسـى مى باشند وابو حنیفه ـ که اهل سنت اورا امام اعظم مى نامند ـ فارسى است وامام نحوى ها (سـیـبـویـه ) فارسى وامام متکلمین واصل بن عطا ایرانى , وامام لغت , فیروزآبادى (صاحب قاموس الـمـحـیـط) فـارسـى وغزالى ورازى وابن سینا وابن رشد همه فارسى هستند واینان همه از علما وپیشوایان اهل سنت اند.
اى کاش مسلمانان در آن روز, شیعه شده بودند.

شیعه درقرآن

خداى سبحان مى فرماید (ان الذین آمنوا وعملوا الصالحات اولئک هم خیرالبریة )
آنان که ایمان آوردند وکارهاى شایسته انجام دادند, همانا آنان بهترین مردم هستند.
جـلال الـدیـن سـیوطى (دانشمند بزرگ اهل سنت ) در تفسیرمعروفش به نام ((الدر المنثور فی التفسیر بالماثور)), در تفسیر این آیه ,چنین مى نویسد ابو هریره گوید: آیا از مقام ومنزلت فرشتگان نزد خداوندتعجب مى کنید؟ به آن کسى که جانم در دسـت اواسـت سـوگـنـد, بـه تـحقیق مقام بنده مؤمن نزد خداوند در روز قیامت , بالاتر از مقام فرشته است اگر مى خواهید بخوانید (ان الذین آمنوا وعملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة ).
عـائشـه گـویـد: بـه رسـول خدا(ص ) عرض کردم : گرامى ترین بندگان نزد خداوند چه کسانى هستند؟ فرمود اى عائشه ! آیا نمى خوانى این آیه را (ان الذین آمنوا وعملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة ).
جابر بن عبداللّه گوید: نزد رسول خدا(ص ) بودیم , على وارد شدسپس رسول خدا(ص ) فرمود بـه همان کسى که جانم در دست اواست سوگند, این وشیعه اش , به تحقیق , رستگاران اند در روز قیامت واین آیه نازل شد (ان الذین آمنوا وعملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة ).
پـس از آن هـرگـاه اصـحـاب پـیـامبر(ص ) على را مى دیدند که مى آید,مى گفتند: ((خیر البریه آمد))
ابو سعید گوید: على , خیر البریه وبهترین مردم است
ابن عباس گوید: وقتى این آیه نازل شد, رسول خدا(ص ) به على فرمود ((هان ! تو وشیعیانت در روز قیامت از خداوند راضى وخداوند از شما خشنوداست ))
على گوید: رسول خدا به من فرمود آیا نشنیدى سخن خداى را که مى فرماید (ان الذین آمنوا وعملوا الصالحات , اولئک هم خیر البریة ), تووشیعیانت هستید, قرار ما کنار حوض کـوثـر, آنـجـا کـه هـمـه امـت هـا براى حساب وکتاب مى آیند, تو وشیعیانت زیبا چهره وگرامى واردمى شوید
علماى اهل سنت که این تفسیررا ذکر کرده اند بسیارند, براى نمونه , علاوه بر جلال الدین سیوطى , طبرى در تفسیرش , حاکم حسکانى در شواهد التنزیلش , شوکانى در فتح القدیرش , آلوسى درروح المعانیش ومناوى در کنوز الحقائقش را یادآورمى شویم .
وهـمـچنین خوارزمى در مناقب , ابن صباغ مالکى در فصول المهمه , ابن عساکر در تاریخ دمشق , شـبـلـنـجـی در نـور الابـصـار, ابن الجوزى در تذکرة الخواص , قندوزى حنفى در ینابیع الموده , هـیـثمى در مجمع الزواید, متقى هندى در کنز العمال وابن حجر در الصواعق المحرقة نیز همین تفسیررا ذکر کرده اند.
با این دلیل محکم ومتین , جایى نمى ماند که پژوهشگران قانع شوند به سخنان برخى تاریخنگاران که معتقدند پیدایش شیعیان پس ازشهادت امام حسین (ع ) بوده است .

روبرو ضریح...

روبروی ضریح ارباب ... دست به سینه ... چشمات پراشک ...  حرف دلت رو بگو با تنها دلبر عالم... السلام علیک یا سیدنا المظلوم یا سیدناالغریب  یا اباعبدالله

ساقی...

                             ساقی به سبو کشان مستت سوگند

                                                    ساقی به سگان می پرستت سوگند

                             ما را از تو یک نگاه مستانه بس است

                                                   ساقی به تو و به هر چه هستت سوگند

فاطمه سلام الله علیها

زلف سیاه

چون زلف سیاه را به رو میریزد

از عارف و عام آبرو می ریزد

هوش از سر عابد قبا پوش برد

بر شانه چو حلقه های مو می ریزد

دیوانه

هر وسمه کشیده ای که دلبر نبود

هر جامه دریده ای قلندر نبود

دیوانه به عاشقی توان گفت که او

سر بر کف و در سرش غم سر نبود

مجنون

مجنون گنهی نداشت گر مجنون بود

از فتنه چشم دلبری مفتون بود

مجنون نشدی که تا بدانی ز چه رو

از خانه عقل و عافیت بیرون بود

خراباتی!

                               عاشق شب و اشک و آه و سوزی دارد

                                                        در دل رخ ماه دلفروزی دارد

                                ناز گل و شوق بلبلی با من گفت

                                                       یاد آر که هرکسی دو روزی دارد