علی مع الحق والحق مع العلی

علی مع الحق والحق مع العلی

وَ سَقــــــاهُمْ رَبُّهُــــمْ شَرابـــــاً طَــــهُوراً
علی مع الحق والحق مع العلی

علی مع الحق والحق مع العلی

وَ سَقــــــاهُمْ رَبُّهُــــمْ شَرابـــــاً طَــــهُوراً

ولاء اثباتی خاص


ولاء اثباتی خاص ، ولاء اهل البیت ( علیهم السلام ) است . در اینکه‏
پیغمبر اکرم مسلمانان را به نوعی ولاء نسبت به خاندان پاک خود خوانده و
توصیه نموده است جای بحث نیست ، یعنی حتی علمای اهل تسنن در آن بحثی‏
ندارند آیه ذوی القربی ( « قل لا اسئلکم علیه اجرا »)  ولاء خاص را
بیان می‏کند آنچه در حدیث معروف و مسلم غدیر نیز آمده است که با این‏
عبارت است : " « من کنت مولاه فهذا علی مولاه » " خود بیان نوعی از
ولاء است .

آیه کریمه : " « انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون‏
الصلاش و یؤتون الزکاش و هم راکعون »
همانا ولی شما فرستاده اش و آنان که ایمان آورده اند که نماز را به پا می‏دارند و زکات‏
را در حال رکوع ادا می‏کنند ) به اتفاق فریقین در مورد علی ( ع ) نازل‏
گشته.در اسلام به نوعی ولاء توصیه شده است که اثباتی و 
عام است و آیه کریمه " « المؤمنون و المؤمنات بعضهم اولیاء بعض » "
ناظر به آن نوع از ولاء است .
اکنون می‏گوییم آیه کریمه " « انما ولیکم الله »" مطلب را به شکلی‏
بیان می‏کند که عمومیت بردار نیست و به هیچ وجه نمی‏توان احتمال داد که‏
این آیه نیز درصدد بیان ولاء اثباتی عام است ، زیرا قرآن در اینجا درصدد
بیان یک قانون کلی نیست ، نمی‏خواهد استحباب یا وجوب ادای زکات در
حال رکوع را بیان کند و به عنوان تشریع یک مندوب یا یک فریضه اسلامی ،
جعل قانون کند ، بلکه اشاره است به عمل واقع شده ای که فردی در خارج‏
انجام داده و 
اکنون قرآن عمل را معرف آن فرد قرار داده و به نحو کنایه ، حکمی را که‏
همان ولایت خاص است اثبات می‏کند این سبک سخن که یک حادثه شخصی مربوط
به فرد معین به لفظ جمع بیان شود در قرآن بی‏نظیر نیست ، مثلا می‏فرماید :
« یقولون لئن رجعنا الی المدینة لیخرجن الاعز منها الاذل »( 1 ) .
می‏گویند اگر به مدینه برگشتیم عزیزتر ، خوارتر را بیرون می‏کند .
در اینجا نیزقرآن به داستان واقع شده ای اشاره کرده ، می‏فرماید : "
یقولون " ( می‏گویند ) با اینکه گوینده یک نفر - عبداللهبن ابی - بیش‏
نبوده است ، کما اینکه در عرف امروز ما نیز این مطلب متداول است ،
می‏گوییم : می‏گویند چنین و چنان ، با اینکه گوینده یک نفر بیش نیست .
زکات دادن در حال رکوع یک کار معمولی برای مسلمانان نبوده است تا
بگوییم قرآن همه را مدح می‏کند و " ولایت " را - به هر معنایی که بگوییم‏
- برای همه اثبات می‏کند خود این مطلب شاهد زنده ای است بر اینکه مورد
آیه ، شخصی و خصوصی است ، یعنی یک کسی بوده که در حال رکوع و در حال‏
عبادت از بندگان خدا نیز غافل نبوده و چنین کاری را کرده است و اکنون‏
قرآن می‏فرماید او نیز همچون خدا و رسولش ولی شماست پس سخن از شخص‏
معینی است که او نیز مانند خدا و رسول ، ولی مؤمنین است و مؤمنین باید
ولاء او را بپذیرند . ...

گناه نکن ...

قال الصادق علیه السلام :اَشَدُّ النّاس اجتهاداً مَن تَرَک الذُّنوبَ؛


کوشنده ترین مردم کسی است که گناهان را رها سازد.