بخش های از کتاب خاطرات مستر همفرجاسوس انگلیسی

جهت افزایش نقاط ضعف وکاهش نقاط قدرت بین مسلمانان چه باید کرد:
١زنده کردن فریادهای قومی، سرزمینی، زبانی، نژادی و مانند اینها درمیان مسلمانها.
چنان که باید به مسلمانان سفارش کرد که به تمدن گذشته کشورهای خود و قهرمانان پیش از
اسلام توجّه کنند: همچون زنده کردن فرعونها در مصر، دوگانه پرستی در ایران، تمدن بابلی
درعراق

٢ پراکندن چهار چیز ضروری است: شراب، قمار، زنا، و گوشت خوک آشکارا یا نهانی.

3ترویج  کتاب هایی که به همکاری با یهودیان، مسیحیان، مجوس و صابئیان که در سرزمینهای اسلامی
زندگی میکنند، فرا میخواند تا این امور زنده نگه داشته شود؛ واز وزارت مستعمرات
میخواهد تا از خزانه خود برای کارمندانی که این امور را می پراکنند، حقوق مشخص نماید.
هر که توانست این امور را گسترده و همه گیرکند به او جایزه دهد و تشویق نماید. کتاب، از
نمایندگان دولت بریتانیا میخواهد که آشکار یا پنهان از این امور پشتیبانی کنند و هر اندازه
پول که لازم است هزینه نمایند تا از مجازات عاملان نشر این کارها جلوگیری شود.

4همچنین سفارش میکند از ربا به شکل گسترده ای ترویج شود؛ اینکار افزون بر آنکه اقتصاد ملّی را
ویران میکند، مسلمانان را در شکستن قوانین قرآن جرأت میبخشد. هر که یک قانون را
بشکند، شکستن دیگر قانونها نیز برایش آسان میشود. کتاب توصیه میکند که به مسلمانان
درباره ربا  گفته شود: تنها ربای مضاعف، بر مسلمانان حرام است زیرا قرآن میگویدچندان و افزوده نخوریدو همه گونه های ربا حرام نیست.

5 پیوستگی مردم با عالمان دینی را باید کاست و برخی از مزدوران را جامه عالمان
پوشاند.
آنگاه اینان همه گونه کار بد انجام دهند تا مردم به هر عالم دینی مشکوک شوند و نتوانند دریابند
که این عالم است یا مزدور. گسیل این مزدوران به (الازهر، استانبول، نجف و آربلا) بسیار
مناسب است. یکی از راههای کاهش دلبستگی مردم به عالمان دینی گشایش مدارسی است که
مزدوران وزارت در آن کودکان را به گونه ای بپرورند که عالمان و خلیفه را دوست نداشته
باشند. بدیهای خلیفه وخوشگذرانیهای او را بازگویند؛ به آنها بیاموزند که خلیفه اموال
مردم را در راه فساد و هوسرانی خرج میکند، و او به هیچ روی همچون پیامبر نیست.
باید به سختی از حج جلوگیری آرد و از هر گردهمایی مسلمانان چون نمازِ جماعت و حاضر
شدن در مجلسهای حسین{علیه السلام}، ودسته های عزاداری؛ چنانکه باید آنها را به سختی از ساختن
مساجد، زیارتگاهها، کعبه، حسینیّه ها و مدارس بازداشت.

 6اسلام را باید دین عقب ماندگی و هرج و مرج برشماریم؛ در عقاید مردم تردید ایجاد کنیم
و پیوند مسلمانان را با اسلام سست کنیم. واپسماندگی و ناآرامی و دزدی در کشورهای
اسلامی را باید به اسلام نسبت دهیم.

7 امّا زیارتگاهها را باید به بهانه این که اینها در زمان پیامبر نبوده و بدعت است، ویران
کرد و مردم را از رفتن به اینگونه مکانها بازداشت.
باید در اینکه زیارتگاههای موجود واقعاً از آن پیامبر، امامان، و یا صالحان باشد تردید ایجاد
کرد. پیامبر در آنار قبر مادرش به خاک سپرده شده و ابوبکر در بقیع دفن شده و قبر عثمان
مشخص نیست؛ علی در بصره مدفون گردید و نجف محل قبر مغیره بنشعبه است، سر
حسین در حنانه دفن شد و مزار خودش معلوم نیست؛ در کاظمین قبر دو نفر از خلیفگان است
نه مزار کاظم و جواد{علیهاسلام} از خانواده پیامبر؛ در طوس قبر هارون است و نه رضا از اهلبیت؛
در سامرا قبرهای بنی عباس است نه هادی و عسکری و (سرداب) مهدی از اهلبیت؛ بقیع را
باید با خاک یکسان کرد  ، چنانکه باید گنبدها وضریح های موجود در همه کشورهای
اسلامی را از میان برد.

8  در نسبت خانواده پیامبر به او باید تردید افکند.

9 باید پیام بی بندوباری را در جانهای مسلمانان دمید.

هر کسکه کاری بخواهد بکند؛ نه امر به معروف واجب است و نه نهی از منکر، نه آموزشباید به آنها گفت :«کسی را در گور  دیگری نمیگذارند» و « عیسی به دین خود، موسی به دین خود »  احکام؛
و امر و نهی به عهده دولت است نه مردم.

10 اختلافها را میتوان با افزایش بدبینی میان گروههای درگیر و نیز انتشار کتابهایی که
از این یا آن گروه بد میگوید، انبوه کرد. پول کافی هم باید برای تباهی و پراکندگی خرج
نمود.

11 نادانی را میتوان با جلوگیری از گشایش مدارس و انتشار کتابها ترویج داد.
آتش زدن کتابها، تشویق مردم به این که فرزندانشان را به مدارس دینی نفرستند  با اتهام
زدن به عالمان دینی  همه میتوانند به این هدف کمک کنند.

12 آنها را میتوان در یک حالت ناآگاهی نگاه داشت.
برای این کار باید از بهشت بسیار گفت؛ آنان را نسبت به زندگی دنیا بی مسؤلیّت نشان دهیم و
حلقه های صوفیّه را گسترش داد؛ کتابهایی را که به زهد فرا میخواند ترویج نمود؛ همچون
کتاب احیاءالعلوم غزالی، منظومه های مثنوی و کتابهای ابن عربی آندلسی.