اندر مقامات علی علیه السلام

از حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نقل است که فرمودند: "زلزله ای در زمان ابی بکر(لعنة الله علیه)رخ داد و مردم از ترس و وحشت سراسیمه به سوی اولی و دومی دویدند،ولیکن آندو را دیدند که خودشان سراسیمه به سوی خانه علی(سلام الله علیه)میدوند،و آنگاه مردم نیز به دنبال آندو به سرعت به سوی خانه حضرت علی(سلام الله علیه)دویدند و دیدند که آن حضرت خیلی آرام و بدون هیچ اضطراب و نگرانی از منزل خارج شدند و سپس از میان آنها عبور کرده و بر بالای یک بلندی رفتند و در آنجا نشستند،درحالیکه به اطراف و حوالی شهر نگاه میکردند،زمین را میدیدند که (همچون آب در جوشش)غلیان میکرد. آنگاه حضرت علی(سلام الله علیه)فرمودند:"گویا هلاکت شما همانطوری که میبینید حتمی است". گفتند:و چگونه نیست،در صورتیکه ما تا بحال چنین زلزله عظیمی ندیده بودیم؟ آنگاه حضرت علی(سلام الله علیه)لبهای مبارکشان را تکان داده و ضربه ای با دست بر زمین زدند و فرمودند:چه شده تو را؟ آرام باش!. و بلافاصله زمین آرام شد،آنگاه مردم بیشتر از آنچه از خود زلزله متعجب بودند از این معجزه حضرت تعجب کردند تا اینکه آن حضرت به سوی مردم رفته و فرمودند:آیا شما از کار من تعجب کردید؟گفتند: بلی.فرمود:من همان کسی هستم که خداوند در قرآن فرموده«روزی زمین زلزله سختی خواهد کرد و تمامی محتویات خود را بیرون خواهد ریخت و انسانی در آن زمان خطاب به زمین میگوید چه شده تو را؟»و من همان انسانم که لحظاتی قبل این سخن را گفتم (و آن نیز اطاعت کرد).و اما در مورده بقیه آیات که در قرآن کریم آمده:{و زمین در آن هنگام خبرهایش را بازگو خواهد کرد}من همان کسی هستم که هم اکنون زمین اخبارش را با من در میان گذاشت".

سوره زلزال آیه1تا6.علل الشرایع،ج2ص556.دلائل الامامه،ص66.مدینة المعاجز،ج2ص