عیدالله اکبر غدیر

معارفی از شب قدر(3)

آن بالاها اینطوری نیست که یک مَلَکی احساس کند یک امری از بالا آمد،

امر را بردارد و نزد امام ببرد! در آن مکان شب قدر بیاید مثلاً در بزند، بگوید: «امام هستند؟ خواب نیستند؟! شب قدری یک امر آوردم امضاء کنید، می‌خواهم ببرم»!‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ماجرا این‌طور نیست. این یک بُعد قضیه.

          مطلب دیگر این‌که می‌فرماید ﴿تنزل ﴾، نازل می‌شود. نازل یعنی چه؟ آیا در یک لحظه پایین می‌آیند؟ عرض می‌کنیم: همان‌طور که مراسم شب قدر زمان دارد و خدا فرموده ﴿حتی مطلع الفجر﴾ یعنی تا اذان صبح ادامه دارد، به همان‌ صورت، نزول ملائکه و روح هم زمان‌دار است. شب قدر به یک چشم به هم زدن نیست. نزول ملائکه و روح هم به یک چشم به هم زدن نیست. زمانش چقدر است؟ از یک وقتی «الروح» وارد آسمان‌ها می‌شود، ملائک به استقبالش رفته و ایشان را مشایعت می‌کنند. مشایعت یعنی همراهی. به کسی که مشایعت کند، «شیعه» می‌گویند؟ شیعه را در مشایعت باید شناخت. جلوجلو به استقبال برود، انتظار بکشد، وقتی صاحب آمد، صاحب را همراهی کند. نه اینکه بگوید: «اهل‌بیت(ع)‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ چه‌کار کرده بودند؟ من هم همان کارها را انجام بدهم».‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ این‌ می‌شود «تقلید».‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ این‌ نهایتاً می‌شود «اقتداء». این مشایعت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نمی‌شود. مشایعت، بار معنایی خودش را دارد.