مولوی ملعون وتمجید از معاویه وکافر دانستن حضرت ابوطالب!!!!

مولوی در مثنوی طی یک داستان ساختگی و جعلی ابلیس را به عنکبوت تشبیه کرده و معاویه را به بازی سپید تشبیه نموده است و ادعا کرده که همانطور که عنکبوت تنها قادر است حشره ی ضعیفی مانند مگس را شکار کند و از صید پرنده ای نیرومند چون باز شکاری عاجز است، ابلیس هم قادر به فریب دادن واغوای معاویه نیست.او از زبان معاویه و خطاب به ابلیس چنین آورده است :
عنکبوتی تو مگس داری شکار
من نی ام ای سگ مگس زحمت مدار
باز اسپیدم شکارم شه کند
عنکبوتی کی به گرد من تند !
(مثنوی معنوی دفتر دوم ص122 سط ششم و هفتم)

در حالی که بدون شک معاویه از شقی ترین و خونخوارترین بدکاران تاریخ است .
جالب اینجاست که مولوی ذکر خیر و تعریف کردن از قاتلان مسلمانان را کفر دانسته و ستایش شقی را موجب لرزش عرش خدا و بدگمانی متقین می داند :
گر بدی خون مسلمان کام او
کافرم گر بردمی من نام او
می بلرزد عرش از مدح شقی
بد گمان گردد ز مدحش متقی

 ✔️در کنار این مدح ها از معاویه او نسبت به  ساحت حضرت ابوطالب و اجداد پیامبر اساعه ادب کرده است و گفته است هر قدر رسول خدا عموی خود جناب ابوطالب را به اسلام فراخواند او اجابت نمیکرد و حاضر نمی شد حتی یک شهادتین بر زبان آورد و نیز وی ادعا می کند که ابوطالب فرموده من چگونه آیین آبا و اجدادی خود را رها کنم و به شریعت برادر زاده ام بگروم!؟ اگر چنین کنم میان عرب خوار و ذلیل خواهم شد:

خود یکی بوطالب آن عم رسول
می‌نمودش شنعهٔ عربان مهول

که چه گویندم عرب کز طفل خود
او بگردانید دیدن معتمد

منصب اجداد و آبا را بماند
در پی احمد چنین بی ره براند

آن رسول پاکباز مجتبی
از پی آن تا رهاند مر ورا

گفتش ای عم یک شهادت تو بگو
تا کنم با حق خصومت بهر تو

گفت لیکن فاش گردد ازسماع
کل سر جاوز الاثنین شاع

من بمانم در زبان این عرب
پش ایشان خوار گردم زین سبب

لیک گر بودیش لطف ما سبق
کی بدی این بددلی با جذب حق

الغیاث ای تو غیاث المستغیث
زین دو شاخهٔ اختیارات خبیث
(مثنوی ؛ دفتر ششم صفحه 354)

مولوی در این ابیات به ساحت مقدس حضرت ابوطالب علیه السلام و اجداد طاهرین پیامبر صلی الله علیه و آله و سلمداتهام کفر روا داشته است!!
وی ظاهرا در این باره تحت تاثیر احادیث جعلی موجود در صحیحین بوده است که مزدوران معاویه جهت خشنودی و جلب رضایت وی ساخته و پرداخته اند .
علامه بزرگوار و محقق سخت کوش شیخ عبدالحسین امینی رضوان الله علیه در کتاب شریف الغدیر به تفصیل درباره ی این اکاذیب و مفتریات بحث کرده و با روشهای متعددبه رد و ابطال آنها پرداخته است. (الغدیر ج8 ص 27 و 28)
همانطور که گفته شد معاویه ی منافق و خلیفه ی ستم پیشه در مثنوی مورد تجلیل و ستایش قرار گرفته است  آن هم در حد بندگان خالص خدا که ابلیس قادر به اغوای آنان نیست اما حضرت ابوطالب و نیاکان پاک و یکتا پرست رسول خدا به شرک و کفر متهم میشوند و محل استناد مولوی در بیان این اباطیل حدیث جعلی است که در صحیحین از افرادی مانند عبدالملک بن عمیر و سفیان ثوری از جمله سلسله راویان آن هستند ؛جالب اینجاست که این افراد حتی در نزد رجال بزرگ سنی مانند ذهبی در میزان الاعتدال ضعیف و مردود شمرده شده است!!
همچنین سلطان الواعظین شیرازی در کتاب شبهای پیشاور بیان میکند که اتهام ناروا به ساحت مقدس حضرت ابوطالب علیه السلام توسط مغیره بن شعبه صورت گرفته است ؛ مغیره از ارکان اصلی حکومت معاویه و از دشمنان سرسخت امیر مومنان علی علیه السلام بوده است .

                                                                                                                     اللهم عجل لولیک الفرج