قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : حبّی و حبّ علی بن ابی طالب علیه السلام سید الاعمال. دوستی من و دوستی امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام بهترین اعمال است.
کنز الفوائد ج 2 ص 237
از حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نقل است که فرمودند: "زلزله ای در زمان ابی بکر(لعنة الله علیه)رخ داد و مردم از ترس و وحشت سراسیمه به سوی اولی و دومی دویدند،ولیکن آندو را دیدند که خودشان سراسیمه به سوی خانه علی(سلام الله علیه)میدوند،و آنگاه مردم نیز به دنبال آندو به سرعت به سوی خانه حضرت علی(سلام الله علیه)دویدند و دیدند که آن حضرت خیلی آرام و بدون هیچ اضطراب و نگرانی از منزل خارج شدند و سپس از میان آنها عبور کرده و بر بالای یک بلندی رفتند و در آنجا نشستند،درحالیکه به اطراف و حوالی شهر نگاه میکردند،زمین را میدیدند که (همچون آب در جوشش)غلیان میکرد. آنگاه حضرت علی(سلام الله علیه)فرمودند:"گویا هلاکت شما همانطوری که میبینید حتمی است". گفتند:و چگونه نیست،در صورتیکه ما تا بحال چنین زلزله عظیمی ندیده بودیم؟ آنگاه حضرت علی(سلام الله علیه)لبهای مبارکشان را تکان داده و ضربه ای با دست بر زمین زدند و فرمودند:چه شده تو را؟ آرام باش!. و بلافاصله زمین آرام شد،آنگاه مردم بیشتر از آنچه از خود زلزله متعجب بودند از این معجزه حضرت تعجب کردند تا اینکه آن حضرت به سوی مردم رفته و فرمودند:آیا شما از کار من تعجب کردید؟گفتند: بلی.فرمود:من همان کسی هستم که خداوند در قرآن فرموده«روزی زمین زلزله سختی خواهد کرد و تمامی محتویات خود را بیرون خواهد ریخت و انسانی در آن زمان خطاب به زمین میگوید چه شده تو را؟»و من همان انسانم که لحظاتی قبل این سخن را گفتم (و آن نیز اطاعت کرد).و اما در مورده بقیه آیات که در قرآن کریم آمده:{و زمین در آن هنگام خبرهایش را بازگو خواهد کرد}من همان کسی هستم که هم اکنون زمین اخبارش را با من در میان گذاشت".
سوره زلزال آیه1تا6.علل الشرایع،ج2ص556.دلائل الامامه،ص66.مدینة المعاجز،ج2ص
قال الله تبارک و تعالی : "هو الذی یصورکم فی الارحام کیف یشاء لااله الا هو العزیز الحکیم" ( آل عمران 6)
در صحنه کربلا ما هستیم که داریم شمشیر می زنیم وشمشیر می خوریم...
ما را به شهادت کشانده اند...
ما در واقع عزادار خودمان هستیم...
چرا که امام پاره تن ماست...
در ورود اهلبیت علیهم السلام به کربلا روایت شده است که: «وأما أم کلثوم فقد نشـرت شعرها و لطمت خدیها».
«و اما حضرت امکلثوم علیهاسلام، پس موی خود را پریشان کرد و برگونههای خود لطمه زد…». امام زمان علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه فرمودند: «وَ أَسْرَعَ فَرَسُکَ شَارِداً وَ إِلَى خِیَامِکَ قَاصِداً مُحَمْحِماً بَاکِیاً فَلَمَّا رَأَیْنَ النِّسَاءُ جَوَادَکَ ... بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ لِلشُّعُورِ نَاشِرَاتٍ وَ لِلْخُدُودِ لَاطِمَاتٍ وَ لِلْوُجُوهِ سَافِرَاتٍ وَ بِالْعَوِیلِ دَاعِیَاتٍ.»
«در این هنگام اسب تو شیون کنان و شیهه کنان با سرعت به سوی حرمت بازگشت، زنان که این صحنه را دیدند از خیمهها بیرون آمدند در حالی که موهایشان پریشان بود بر سر و صورت خود میزدند و با صدای بلند گریه و شیون میکردند.»
از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: «… وَ لَقَدْ شَقَقْنَ الْجـُیُوبَ وَ لَطَمْنَ الْخـُدُودَ الْفَاطِمِیَّاتُ عَلَى الْحـُسَیْنِ علیه السلام وَ عَلَى مِثْلِهِ تُلْطَمُ الْخـُدُودُ وَ تُشَقُّ الْجـُیُوبُ» .
«… و هرآینه زنان فاطمی در شهادت حسین بن علی علیه السلام گریبانها را دریدند و بر صورتها زدند
و بر مانند حسین علیه السلام باید به صورتها زده شود و گریبانها و یقهها چاک داده شود»